Erdi Aroko leen mendeetan, IV, mendetik, ascetismo korronte gogor bat bazela frogatu da Iberiar Penintsulan, mugimendu priszilianistengatik faboratua, eliza eta aginte zibil hispaniar-erromatarrengatik kondenatua.
Bizimodu honetako partiduak, momentuko Eliza Ofizialaren ponpezia eta nabarmentasunari aurre egiten diote .
Paderrak kristau perfekzioa, bakarlekua, bakardadean leku ezkutuetan bilatzen du, askotan sarbide zaila dutelarik .
Gende hau, beraiek harrian industutako bizilekuetan biziko da, “kobazulo artifizial”izenarekin ezagunak direnetan, askotan tenplu bihurtzen dira.
Paderismoak penintsulako iparraldean garapen zabala izan zuen, valdegobiako haranean 16 kobazulo aurkitu dira: Bachicabo, Barrio, Valdegovia de Villnuevan, Quejo, Corro eta Tobillasa herrietan..Badugu, agiriztatu ezin izan ditugun beste kobazulo batzuen berri, Valpuesta-ko mugetan zazpi aurkitu dita, Burgoseko probintzietakoez gain.
Pinedo, Corro eta Tobillas EZAGUNENAK DIRA.
Paderismo marku honetan kobazulo hauek hiru funtzio espezifikotarako erabiltzen ziren:
Kronologikoki multzo hauen Garapenean bi fase daude eta horrela planteatzen ditugu:
Lehenengo bat VII. Mendetik, bere jatorria mugatu ahal izan gabe, honetarako Corro-ko lurperaketetako C-14 (14 Karbonoa).-aren frogetan oinarrituko gara, baita santa María de Valpuesta eta San Román de Tobillas-eko ezarkuntzaren datuengatik ere, bertan zaharragoak ziren tenpluen existentziari egiten zioten aipamena, haitzetakoan antzekoak.
Lehen aipatu bezala, baselizaren funtzioa, indarrean egon da, Corro eta Pineda-ko kasuan XIX.mendearen hasieran.